Onlangs kreeg ik deze tekst onder ogen.
En Mozes nam de tent en zette die voor zichzelf buiten het kamp op, een eind van het kamp vandaan; en hij noemde hem de tent van ontmoeting. Zo gebeurde het dat ieder die de HEERE zocht, naar de tent van ontmoeting moest gaan, die zich buiten het kamp bevond.
Telkens als Mozes naar de tent ging, gebeurde het dat heel het volk opstond en dat ieder bij de ingang van zijn tent ging staan en dat zij Mozes nakeken tot hij de tent was binnengegaan.
Zodra Mozes de tent binnenging, gebeurde het dat de wolkkolom neerdaalde en bij de ingang van de tent bleef staan en dat de HEERE met Mozes sprak.
Ex 33:7-9
Ik ben tot rust gekomen, en heb nu meer overzicht. Bedachtzamer, hoewel soms ook weer niet. Ik heb veel geleerd van mijn burn out. Ook om dingen af te stoten, en dat word niet vaak in dank afgenomen.
Gebed
Vooral op welke wijze te bidden, wanneer, en waar, dat was een leerproces. Als ik ga bidden dan trek ik me terug, om dat in alle rust te doen. Niet met muziek, dat leidt af. Maar stilte, God en ik alleen. Ik bid niet met mooie woorden, nee gewoon zoals ik tegen iemand zou praten. Simpel, tot he point, dankend voor wat God ons geschonken heeft. Biddend voor mij, voor mijn vrouw, voor het gezin, maar ook voor anderen.
Het zijn allemaal activiteiten die op de achtergrond gebeuren. Activiteiten waar velen geen weet hebben. Ik sta dan niet voor een groep te preken, ik ben niet met media bezig, maar ben aan het bidden, voorbidden voor mensen, ons, de gemeente de Bovenzaal.
Heb ik daar training in gevolgd in het bidden? Nee, waarom zou ik. God geeft je de tools om het te doen. Ik vind dat als je dat in rust en stilte, vanuit je hart doet, waarom heb je dan een training nodig?
Weet u alles gebeurt op de achtergrond, en gebed is de motor van het gezin, de gemeente, het leven. Niet zichtbaar, maar juist onzichtbaar. Ik mag voorbede doen voor anderen, ik mag vragen voor anderen, mezelf, het gezin. Ik mag bidden om wijsheid. Want niet alles wat er gevraagd word, kun je direct beantwoorden, ook daarvoor is gebed nodig.
Wachter op de muur
Ik had laatst een beeld dat, en nu mag ik het naar voren brengen, dat ik stond op een muur, en had zicht op alles wat er gebeurde om me heen. Een bijzonder beeld, hetgeen me later deed denken aan de wachters op de muren van Jeruzalem.
Onmiddellijk schoot door me heen, is dit wat God nu van me wil? Wachter zijn, voorbidder? Misschien nog wel wat anders. Het beeld van de muur laat me nog niet los. Vreemd is dat ik eerder hetzelfde beeld had, maar dan met 2 personen meer. Maar nu stond ik er alleen.
Het blijft een zoektocht wat God met mij wil, maar in tegenstelling tot mijn activiteiten, waarbij ik mijn eigen weg ging, luister ik nu naar de stem van God.
En als ik dan zie hoe het met Mozes vergaat…dan gaat het mij niet om een heel volk, maar de individu voor wie ik bidt. Het is en blijft een proces, waar lijkt geen einde aan komt. Maar het is de weg die ik moet gaan, daar ben ik zeker van.
Daarom durf ik het nu naar buiten te brengen, God heeft de toestemming gegeven, en ik blijf me ontwikkelen onder Zijn Leiding.
Bidden is de motor, zonder gebed, geen nut.
Ik besef me terdege hoe belangrijk dit is, hoe belangrijk bidders zijn binnen, in en voor de gemeente. Sterker nog, bidders binnen het lichaam van Christus. Want we zijn toch 1 lichaam? Of juist weer niet....
Alle glorie aan God.
