Kijken we naar het begin van Ruth dan zien we dat er hongersnood uitbrak in het land. Een man, later genoemd, Elimelek, trok daarom met zijn gezin naar Moab. De man is niet van plan zich er voorgoed te vestigen. Hij wil er slechts tijdelijk wonen, daar in Moab. Moab - het land waar het volk Israel als laatste vertoefde na de uittocht uit Egypte.
Het verhaal speelt zich af in de tijd van de rechters (vers 1). Dat is een tijd waarin Israël nog geen koning had. De naam van Elimelek klinkt daarin als een getuigenis, het betekent: God is Koning. Maar... Elimelek trekt weg uit Bethlehem - En het lijkt wel of God zelf daarmee wegtrekt. Wegtrekt uit het leven van dit gezin.
Hij was getrouwd met Naomi, en ze hadden 2 zonen. Machlon en Kiljon (vers 2).
Kijken we hun namen betekenden, merkte je een groot contrast.
Elimelek en Naomi, zijn twee namen vol overtuiging en hoop: 'Elimelek' God is Koning en 'Noami' de liefelijke.
Maar ze kregen twee kinderen met wie het veel minder gesteld was. De ene noemen ze Machlon, de zwakke, de andere Chiljon, de zieke. En tot overmaat van ramp kwam er ook hongersnood. Kortom hoe ga je in de tijd van de hongersnood de twee kinderen voeden.
Elimelek besloot dus met zijn gezin weg te trekken uit Bethlehem en gingen naar Moab.
Ruth 1: 2-3
De naam van de man was Elimelech, de naam van zijn vrouw Naomi en de namen van zijn twee zonen Machlon en Chiljon, Efrathieten uit Bethlehem in Juda. En zij kwamen in de vlakten van Moab en bleven daar.
Elimelech, de man van Naomi, stierf, en zij bleef achter met haar twee zonen.
Maar in Moab stierf Elimelek plots. Een groot verlies. En niemand wist nu hoe het verder moest. De zoons proberen een bestaan op te bouwen. Ze trouwen beiden met twee Moabitische vrouwen.
Hun namen worden met nadruk vermeld: de naam van de ene is Orpa, de naam van de andere Ruth. Toen stierven ook nog de beidde zonen. Een kans op een nageslacht voor Naomi was ineens tot nul gereduceerd.
En Naomi bleef dus achter, samen met de Moabitische vrouwen. Dan wil Naomi terug gaan naar Bethlehem. Daar schijnt weer brood te zijn. Men zegt dat het God is die daarvoor gezorgd heeft. God…Tja - ze weet niet of het haar nog wat zegt. Zal het echt God zijn die daarvoor gezorgd heeft? Zij heeft nooit zoveel gemerkt van God in haar leven. Ze weet eigenlijk niet zo goed meer wat ze van God vindt.
Daarnaast zal Naomi nooit voor het nageslacht voor Israel kunnen zorgen. Immers ze had geen zonen. En waarom was dat een probleem. Ik zal het proberen uit te leggen.
In Israël kent men wetten voor het zogenaamde 'Leviraatshuwelijk'. Als de man stierf, dan moest zijn broer de vrouw hertrouwen en voor zijn overleden broer nageslacht verwekken. Dat nageslacht zou dan ook de naam dragen van de gestorven man. Zo zou het geslacht alsnog worden voorgezet.
Maar ook dat Leviraatshuwelijk bood voor Naomi geen hoop meer. Ze had geen andere zonen die Orpa en Ruth tot vrouw konden nemen. Het geslacht van haar en haar man zou uitsterven. Hun geslacht zou niet delen in de rijke zegen die God beloofd had te geven in het beloofde land. Zij vielen buiten het verbond.
Dit lot is niet alleen zwaar. Nee - het is bitter: het is God die haar in de steek heeft gelaten. En haar lot is niet alleen bitter. Haar lot is te bitter, te bitter voor haar schoondochters. Ze wil alleen gelaten worden. Dit lot wil ze haar schoondochters niet aandoen.
Nee, mijn dochters, want het is voor mij veel bitterder dan voor jullie: de hand van de HEERE is tegen mij uitgestrekt
Waarom zou u een ander meetrekken in jouw lot? U wilt anderen niet lastigvallen met jouw problemen. Je hebt hen niets te bieden. Jouw problemen kunnen alleen maar een last voor ze vormen. Ze kunnen maar beter hun eigen leven oppakken. Die ander is beter af zonder jou.
Moab stuurt ze dus resoluut naar het huis van hun moeder. Opra gaat accoord, maar Ruth, die wil met Naomi naar Bethlehem, het voor haar onbekende land.
Weet u de namen zijn erg bijzonder. Orpa, betekent 'degene die de rug toekeert'. De naam van de andere vrouw is Ruth, dat betekent 'vriendschap'.
Orpa geeft Naomi een afscheidskus, maar Ruth beantwoordt de kus van Noomi niet met een afscheidskus.
In Ruth 1:14 lezen we het volgende:
Toen begonnen zij opnieuw luid te huilen. En Orpa kuste haar schoonmoeder, maar Ruth klampte zich aan haar vast.
Ruth klemt zich aan Naomi vast. Letterlijk: hing Naomi aan - zoals er staat in Genesis: daarom zal een man zijn vrouw aanhangen, en zij zullen 1 vlees zijn.
Mensen die bij ons blijven
Soms worden ons in dit leven engelen op ons pad gegeven. Mensen die ondanks alles bij ons blijven. Zoals in Spreuken staat: een vriend heeft ten alle tijde lief......in voor en tegenspoed. Vrienden luisteren keer op keer. Zij trekken zich jouw lot aan, omdat jij voor hen waardevol bent.
Bijzonder toch? Heel bijzonder. Als we dan het verhaal verder volgen gaat gebeurt er nog iets bijzonders. Zij kwamen samen in Bethlehem aan bij het begin van de gersteoogst.
Twee dingen worden hier genoemd: Ruth en de gersteoogst. En dat zijn nou juist de twee dingen waardoor God zijn trouw gaat bewijzen. De verteller grijpt alvast vooruit op de rest van het boek waarin Ruth een belangrijke rol gaat spelen, wanneer zij aren gaat lezen op het veld, want het was immers aan het begin van de gersteoogst.
Ruth komt terug met manden vol gerst, geplukt op de akker van ene Boaz. Naomi kan haar oren niet geloven: Ja, zij wist wel wie Boaz was, dat was een familielid van haar overleden man. Zij had weliswaar geen zoon meer om aan Ruth te geven, maar dit familielid mocht volgens de wet deze taak ook waarnemen. Uit alle uitzichtloosheid is er dan toch plotseling uitzicht. Haar geslacht zal niet uitsterven als deze man trouwt met Ruth.
Toen wierp zij zich met het gezicht ter aarde, boog zich naar de grond en zei tegen hem: Waarom heb ik genade gevonden in uw ogen, dat u naar mij omziet, terwijl ik een buitenlandse ben?
Boaz antwoordde en zei tegen haar: Het is mij allemaal verteld, alles wat u na de dood van uw man voor uw schoonmoeder gedaan hebt, en hoe u uw vader en uw moeder en uw geboorteland hebt verlaten en naar een volk bent gegaan dat u voorheen niet kende.
Wat een wijsheid, hierin zien we dat God altijd omziet naar zijn mensen. God geeft genade, ongeachte je afkomst of je leven dat je geleefd hebt. Ruth die later gaat trouwen met Boaz en daar als “buitenstaander” ineens deel van het volk Israël wordt. Ik vind dan de tekst zoals staat Ruth 2 verse 12 dan ook zo treffend.
Moge de HEERE uw daad vergelden, en moge uw loon volkomen zijn van de HEERE, de God van Israël, onder Wiens vleugels u gekomen bent om toevlucht te nemen.
Ze is gekomen onder de vleugels van de Heere, de God van Israel. En hieruit blijkt dan oom weer dat God machtig is, en mensen zoekt die onder zijn vleugels wil leven.
Dan kijkt Hij niet naar de afkomst, of hoe goed je bent, nee Hij kijkt naar jouw, en Hij wil jouw gebruiken op een plek wat je niet verwacht.
Mijn zoektocht....
En dat laatste is nu net waar ik ook mee aan het pakken ben geweest. Ik ging mijn eigen weg in veel zaken, zonder naar God te luisteren. Hij heeft mij stil gezet en mij laten zien welke weg ik moet gaan.
En kijkend er naar is het voor mij onbekend terrein, ik heb er niet voor gestudeerd, maar ik durf God te volgen zoals Ruth dat ook deed.
