Je moet gewoon dat zo doen...(waarom snap je dat niet?)

Wat komt het vaak voor dat we in het dagelijks leven, maar ook in de kerk mensen etiketten geven. We houden vaak geen rekening met waarom de mensen zo acteren. En als we dan adviezen geven, en daar zijn we goed in, dan is het een advies van: “Je moet gewoon dat en dat zo doen”, of je gaat het vanzelf leren, en als het niet gaat zoals het zou moeten, we zullen voor je bidden, of erger we gaan de handen opleggen, want immers het is iets van de tegenstander, en daar moet je van af kunnen komen.
Wellicht scherp, maar volgens mij heb je het dan niet begrepen. De mensen hebben geen ziekte of wat anders, nee hun persoonlijkheid is anders. Moet je dat dan veranderen, omdat het afwijkt van zoals men gewend is.

Nee waarom? Waarom zouden ze moeten veranderen als men zo ook functioneert. Tja wellicht niet volgens jouw standaard, of mijn standaard, maar wel zoals God het bedoeld heeft in hun leven.

Weet u welke woorden altijd steken, gewoon en moeten. Je moet het gewoon doen.

Begin maar eens bij moeten. Van wie zou je het moeten? Van een ander, van mij. Van mij moet je niks je mag. En dan het “gewoon” doen? 

Omschrijf gewoon is, wat betekent gewoon voor jou, voor mij, voor de persoon die het aangaat. Eenieder zal dat vanuit zijn perspectief invullen. Wat is dan gewoon.

Vaak is er onbegrip naar mensen met een speciale rugzak. Waarom omdat niemand snapte hoe hij of zij functioneert. Sterker nog, we nemen aan, en we hebben het niet eens gevraagd aan de persoon hoe hij of zij het beleefd. Stel je voor, dat je het zelf niet snapt, of nog erger of je zelf niet hoe je ermee om kan gaan.

Ik ken iemand die last van allerlei stemmen had. Een genezing sessie lag voor de hand. Maar na een paar sessies was er nog niet veel gebeurd. Er was geen resultaat. Er gebeurde niets, ze bleef zoals ze was. Maar nooit afgevraagd, is er een andere stoornis aanwezig, of een denkwijze waardoor ze de stemmen hoorde. Wellicht stuk psychisch. Of wellicht volharden met de genezing sessie. Maar er kwam geen resultaat, dus zal het wel niet werken. Of haar geloof was niet groot genoeg, haar houding naar God verkeerd.

Of was het onze houding, onze verwachting dat ze genezen zou worden tijdens die sessies.

Of had God een ander plan in gedachten.

Best lastig als je ziet dat er geen resultaat is. Meeste mensen zijn resultaat gericht.

Ik probeer het te begrijpen, ik wil ze zien als mens, niet als een label of etiket. Ook in de kerk, iedereen heeft aandacht nodig, ook hun.

God houdt van de mens, God houdt van iedereen, ik zal dat ook moeten doen.

Mensen met een rugzakje zijn mensen, niet veel anders dan wij, hoogstens met een andere denkwijze, maar het zijn mensen, ook in de kerk, ook in de dienst. Ieder mens heeft aandacht nodig.

Je moet dat gewoon doen....snap je?