Genesis 3 vers 8.Toen de mens en zijn vrouw God, de HEER, in de koelte van de avondwind door de tuin hoorden wandelen, verborgen zij zich voor hem tussen de bomen.
God wandelde in de koelte van de avondwind. Wow wat zou ik graag samen met Hem willen wandelen. Praten over dingen die je bezig houd in het leven, Zijn visie zien, Zijn wil doen, Zijn diepere denken verstaan.
Kijkend naar de tekst hiervoor, hadden Eva en Adam al van de boom gegeten. Van de boom des levens zoals eerder beschreven staat in Genesis 2 verzen 15 tot tot en met 17.
"God, de HEER, bracht de mens dus in de tuin van Eden, om die te bewerken en erover te waken. Hij hield hem het volgende voor: 'Van alle bomen in de tuin mag je eten,maar niet van de boom van de kennis van goed en kwaad; wanneer je daarvan eet, zul je onherroepelijk sterven.
Maar in plaats daarvan werden wij, de mens, het paradijs uitgestuurd, en kunnen we niet meer wandelen met God. Maar is dat ook zo?
Ik wandel graag met Hem
We hebben immers de Bijbel, we zijn immers bekeerd, we kunnen tot Hem bidden, we mogen ook nu nog met Hem praten, de weg is sinds de kruisiging van Jezus vrij voor ons om hem tot op zekere hoogte te naderen.
Alleen hebben we vaak nog een (te) druk leven om echt te wandelen met God, om te wandelen in Zijn aanwezigheid. Vaak wandelen we wel, maar letten niet op de omgeving. Dan zijn we in gedachten nog bezig met dagelijkse dingen.
Maar als je die zaken nu eens uit je hersenen bant op het moment dat je gaat wandelen. Hoe ziet dan je wandeling eruit? Zie je dan wel de schoonheid van God? Zie je dan hoe Hij de wereld geschapen heeft? Van grote sterke bomen, tot bladeren op de grond. Kijk omhoog, om je heen, en naar de grond en besef dat dit Gods schepping is.
Loop in de koelte van de avondwind en praat met God. Klinkt vreemd, praten terwijl er niemand naast je loopt. Maar God loopt met je mee. Met Hem kun je dingen overleggen, kun je dingen aan Hem vragen, net zoals in het paradijs. En als je goed luistert kun je Zijn stem verstaan. Maar dan moet je stil zijn. Dan moet je nergens aan denken. En een antwoord hoeft niet gelijk te horen, maar het kan ook een ritseling zijn, een windvlaag, of wellicht een dier dat op je pad verschijnt.
Belangrijkste is je hoofd leeg maken, stilte, genieten, luisteren, kijken.
Stil zijn voor God
En vooral die stilt vind ik zelf belangrijk. Ik kan niet bidden en praten met God met veel muziek op de achtergrond. Het werkt storend bij mij. Bij een ander zal het niet zo zijn.
Maar vaak is het dat stilte beklemmend is. We zijn gewend om muziek te horen, altijd geluid te horen, maar stilte kennen we niet.
Ook in samenkomsten, is het goed om stil te zijn. Laat de muziek tijdens gebed achterwege. Het leidt alleen maar af. Is het u wel eens opgevallen, dat als we als we in de samenkomst stil (proberen) te zijn er altijd kuch geluiden zijn. Waarom? Omdat de stilte beklemmend is.
Maar stilte, is belangrijk.
Op internet vond ik enkele stellingen over stilte.
Stilte is een oase van rust in de woestijn van oorverdovende geluiden. Het lawaait maar door. Het lawaait maar door. Het lawaait maar door. Mijn oren worden doof voor het geluid van de Geest. Doof voor de storm van de Heilige. Want ze zitten vol woestijnzand. Stil zijn is de Geest mijn oren schoon laten waaien. Stilte is het suizen van de zachte koelte. Levende Woorden worden in de stilte gehoord. Levende Woorden worden vanuit de stilte gesproken. (Bron: Jos Douma)
En ook de Bijbel geeft ons tal van voorbeelden.
Psalm 37:7
Wees stil voor de HERE.
1 Samuël 3:10
Spreek, want uw knecht hoort.
1 Koningen 19:12
En na het vuur het suizen van een zachte koelte.
Lukas 5:16
Maar Jezus trok zich terug in de eenzame plaatsen om te bidden.
Door stil te zijn leren we God verstaan, dan kunnen we wandelen met Hem in deze luidruchtige wereld. Wandelen met God, in het paradijs, wat zou dat mooi zijn. Maar wandelen met God hier op aarde is ook mogelijk, meer dan je denk.
