Ik heb gelijk, jij niet. (1)

We zeggen waarschijnlijk niet hetzelfde zoals de titel klinkt, niet in die exacte woorden. Maar het lijkt erop dat we het soms wel denken, als we midden in een verhit debat zitten met iemand waar we het helemaal niet mee eens zijn! 
Er lijkt alsof meer ruzie, laster, roddel gepraat word, onder degenen die zichzelf als een deel van het lichaam van Christus beschouwen, dan in welke andere groep mensen ook. 

Het zijn de eerste zinnen van een overdenking die ik vond op internet. De schrijver van het origineel is Jim Staley, en heeft hierover een heel confronterend stuk geschreven. Ik vond het zo indrukwekkend dat ik besloten heb dit stuk ben gaan vertalen. Met toestemming, ja met toestemming,

Ik ben helemaal voor passie, maar wanneer passie, het Woord van God of het karakter van Messias kruist, dan moeten we de grens trekken. Snel. Dit artikel gaat in op de eeuwenoude strategie die de vijand heeft gebruikt, terwijl hij opnieuw probeert de mensen van het Boek te vernietigen en in diskrediet te brengen.

Religieuze mensen kunnen overdreven ijverig, onvoorspelbaar zijn en vaak het christelijke ras runnen als een opgejaagd konijn, zigzaggend, helemaal niet in staat om in een rechte lijn te rennen en vaak weer eindigend daar waar ze gestart zijn.

We zeggen vaak, dat we niet zoals de Farizeeën moeten zijn en toch oordelen en kruisigen we elkaar met zo'n ijver dat je zou denken dat we rondlopen met een Bijbel in de ene hand en een hamer in de andere, voor het geval iemand uit de pas loopt. 

We zijn op de een of andere manier op het idee gekomen dat we Gods politieagenten zijn en dat het onze plicht is, om te wijzen op elk stukje zonde in het oog van onze broeder dat we "weten" wat WIJ niet hebben. 

Dit ondanks het "bos van bomen" dat uit ons eigen netvlies groeit, compleet met voldoende doornen en distels.
En als onze broeder of zuster, niet naar ons luistert vanwege onze enthousiaste, door de geest geleide nieuwe inzichten en / of ontdekkingen, zetten we hun zonde online, in de hoop steun te krijgen voor onze positie. 

Denkend dat we een soort spirituele superheld zijn, die hier naartoe is gestuurd om de aardbewoners te redden van allerlei verkeerde leerstellingen. 

Is het tenslotte niet onze verantwoordelijkheid om zonde bloot te leggen en anderen te waarschuwen voor hun naderende ondergang en hun valse theologie? Het is één ding om een ​​positie met respect, eer en liefde te verdedigen. 
Het is een heel ander verhaal om het individu achter het geloofssysteem aan te vallen, alleen om in de superieure positie te blijven die we soms in onze gedachten hebben.

Hoever zijn we dan verwijdert van de liefde van Christus! Hoever zijn we dan verwijdert van hoe Jezus handelde in de tijd dat Hij op aarde was.

Veroordeelde Yeshua de vrouw die vijf mannen had of … benaderde Hij haar liefdevol. En moedigde haar aan om niet meer te gaan zondigen, nooit wetende of ze zijn advies dan wel of niet opvolgde? 

Toen Thomas twijfelde, berispte of veroordeelde Yeshua hem niet vanwege zijn gebrek aan geloof. Hij maakte gewoon van de gelegenheid gebruik om het te vergroten door hem zijn doorboorde handen te laten voelen. 

Zelfs Nicodemus (een Farizeeër) en Zacheüs (een belastingontvanger) waren enorm geduldig en medelevend; Yeshua zag in hun hart dat ze nederig genoeg waren om te leren. 

En hoe zit het met Judas? Hij wandelde drie jaar met zijn rabbijn,  en de hele tijd WIST zijn meester dat hij zijn verrader zou zijn, toch zei hij niets. Wie doet dat? Yeshua koos ervoor om hem toch te dienen, helemaal tot het einde.

Waar is de liefde van Christus nu onder christenen gebleven? Waar is het geduld, de vriendelijkheid, de zachtaardigheid en de zelfbeheersing die werd getoond aan iedereen waarmee de Messias in contact kwam? 


Je denkt misschien bij jezelf: "Hoe zit het met hoe Hij de Farizeeën behandelde? Hij was daar niet zo aardig." Grote vraag. Er zijn enkele goedbedoelde gelovigen die deze voorbeelden nemen en gebruiken als hun rechtvaardiging voor hoe ze degenen moeten behandelen die niet luisteren naar of instemmen met hun perspectief op de Bijbel. 

Maar er zijn verschillende belangrijke verschillen die moeten worden begrepen voordat u zo'n stoutmoedige houding aanneemt.

Ik zal ze in komende blogs behandelen. 
Let op, het word een interessante maar ook een onthullende reis.
En voor sommige zal het schoppen tegen het zere been zijn.