Al een tijdje ben ik bezig met het bestuderen van de taak van oudsten en daarmee samengaand het oplossen van problemen. Want in een gemeente zijn er zo verschillend veel mensen met hun eigen rugzakje. Iedereen heeft wel dingen die hem of haar dwars zitten en daar mee moet je kunnen omgaan. Een verkeerde manier van handelen of verkeerde beslissing kan grote gevolgen hebben.
Niet alleen binnen de gemeente, maar ook binnen de gezinnen. Hoe ga je om met deze probleemstellingen.
Het hangt sterk af op welk niveau het probleem zich bevindt. Hiermee bedoel ik, is het een meningsverschil, is het een beschuldiging? Dat bepaalt de ernst van de zaak. Dat wilt niet zeggen dat een meningsverschil minder is dan een beschuldiging. Voor beidde moet er aandacht zijn, alleen kan de oplossing van een beschuldiging veel later zijn dan een meningsverschil.
Wat doen de meeste christenen bij het benaderen van een probleem. Aanhoren en bidden. Klaar. Maar daarmee is naar mijn mening de kous niet af. Immers is het probleem dan wel duidelijk, de meningen zijn aanvaard, maar wat is de diepere oorzaak, de angel van het probleem.
Hoe bereid je zo’n gesprek voor?
Eerst door veel en intensief te bidden, dat je om raad vraag bij God, dat je hoofd en hart leeggemaakt wordt door Hem, en dat vooroordelen weg genomen worden ten aanzien van de persoon.
Waarom?
In de wandelgangen hoor vaak de negatieve zaken van de persoon. Vrijwel nooit de positieve zaken, want zo zijn we dat gewend. Het is makkelijker de negatieve punten op te noemen dan de positieve.
Als voorganger, als oudste loop je tussen de mensen en vang je die gesprekken op.
In feite vormt zich al een beeld over de persoon met wie je later een gesprek aangaat. Alleen is dat beeld vertekend, omdat 80 procent of wel meer negatief is.
En dit is geen goede basis om een gesprek aan te gaan.
2 partijen met een geschil.
Het wordt nog ingewikkelder als je 2 partijen binnen de gemeente staan, waarbij wat mee gebeurd is. Ik zal geen onderwerp noemen, maar houd het op beschuldigingen wederzijds.
Hierbij zal je een neutrale positie in moeten nemen. Immers ieder lid is gelijkwaardig en wil je niet voor trekken. En net dat laatste, dat is de grootste valkuil. Van het horen zeggen, heb je toch een vooroordeel hebben over een ander.
Die gedachten zal je moeten belijden voor God. Dat wat je gehoord hebt in de wandelgangen, en de gedachten over degene die daar het resultaat zijn van het in de wandelgangen opgevangen gesprekken.
Daarnaast mag en moet je ook degene voor de troon van Genade neerleggen om wie het gaat. En zijn er 2 partijen, dan moet je dat voor beidde partijen doen.
Resultaat is dat, de tegenstander, de aanklager, geen recht meer heeft om jou tegen te houden in de Hemelse rechtbank.
Als je dan een gesprek aangaat met de mensen om wie het gaat, pas dan ook hoor en wederhoor toe in een conflict tussen 2 mensen.
Betreft het 1 persoon dan kun je ook hoor en wederhoor toepassen, en daarbij kun je denken aan mensen in de gemeente, of de directe omgeving.
Alles met het doel, waarom denkt men zo, wat is er gebeurt en ga zo maar door.
Het gesprek.
Voor per persoon, een gesprek, voordat je met allen aan tafel gaat zitten.
Luister naar de persoon, oordeel niet, maar vraag, vraag en vraag.
Haal hieruit de hoofdpunten.
Hoofdpunten.
80 procent van het gesprek bestaat uit nevenzaken, zaken die er niet toe doen, maar juist uitgesproken worden om een rook gordijn te creëren. Het is de taak van de oudste om dit te kunnen onderscheidden.
Ga een gesprek altijd aan met 2 mensen, zodat er getuigen zijn. En geef dat ook aan bij degene waar het om gaat dat hij ook iemand mag meenemen.
Echter alleen de personen waar het om gaat die hebben het woord.
De oudste luistert en vraagt en vat samen, maar oordeelt nog niet.
Luisteren is moeilijk, en het negeren van een vooroordeel ook. Daarom is gebed ook erg belangrijk bij de voorbereiding door de oudste, maar ook het gebed aan het begin van het gesprek.
Blijven vooroordelen je lastigvallen, ze ontnemen de heldere visie op het gesprek en de woorden die gesproken worden door degene die tegenover je zit, onderbreek dan het gesprek en ga in gebed.
Het beste is om tijdens het gesprek een hoofdpunt te benoemen en op te schrijven. Uiteindelijk zal je, na een aantal gesprekken, komen tot de kern van het probleem.
Dan wordt het tijd om de Bijbel erbij te pakken en alles onder gebed te onderzoeken en naar mogelijke oplossingen te zoeken. Ga te rade bij de andere oudsten, bespreek het, geef je bevindingen door, en vraag om raad, en bepaal gezamenlijk een oplossing of de te volgen weg. En dat laatste kan best een 2degesprek zijn.
2 partijen lastige kwestie.
Lastig is het ook vooral als het 2 partijen betreft, met een erg lastige kwestie. Vaak worden beidde partijen uitgenodigd om “eens met elkaar te praten”. Ik vraag me af of dat wel zo handig is. Want in zo’n gesprek zal degene met de luidste stem het meest te horen zijn. En de andere partij weer niet. Vaak is het ook zo dat er ook allerlei tegenwerpingen komen, en uitspraken waardoor men steeds verder van de oplossing komt te staan. En dat weer anderen niet adequaat kunnen reageren omdat met dicht slaat.
Is het niet beter eerst met de ene partij te gaan praten, en dan met de andere partij. Zodat je achter de standpunten van beidde partijen komt.
Ook hier is integriteit belangrijk. Iedere partij heeft dezelfde rechten. En als de kwestie te ingewikkeld wordt voor de oudsten, vraag hulp bij (externe) specialisten.
Durf die stap te nemen. Als oudste heb je die expertise vaak niet aan boord.
Maar hoe vaak komt het voor dat men dit niet wil. Men wil het binnen de gemeente oplossen, en dulden geen mensen van buitenaf. Bang om de vuile was buiten te hangen. Bedenk echter dat mensen die van buitenaf helpen, professionals, een zwijgplicht hebben.
Daarnaast zie ik vaak dat omwille van de vrede binnen de gemeente een en ander onder het tapijt word geschoven. We praten erover, bidden ervoor, zwijgen erover. Maar bedenk dat wat onder het tapijt ligt, bobbels veroorzaakt en jij en anderen zullen erover struikelen.
Het moet in het licht komen.
Onder het tapijt schuiven betekent negeren, het verborgen houden voor God. Dit doet me denken aan Adam en Eva, die zich verborgen hielden. Ze wisten dat ze fout hadden gehandeld. God wist ook dat ze fout hadden gehandeld. Maar Hij wilde het uit hun mond horen, niet via de slang, niet via een ander. Nee Adam en Eva moesten dat zelf vertellen, belijden aan God.
Ook in de gemeente kan je niet zomaar dingen verborgen houden. Je zult het in het licht van God moeten brengen door te bidden en te belijden. Doe je het niet, dan kan het zijn dat God de kandelaar wegneemt uit de gemeente.
